A. Basisstructuur van CT-scanner

 

Na jaren van ontwikkeling hebben CT-scanners aanzienlijke verbeteringen ondergaan, waaronder een toename van het aantal detectorlagen en een hogere scansnelheid. Hun hardwarecomponenten blijven echter grotendeels hetzelfde en kunnen in drie hoofdonderdelen worden verdeeld:

 

1) Röntgendetectorportaal

2）Geautomatiseerde console

3）Patiënttafel voor positionering

4）Structureel en functioneel bestaan ​​CT-scanners uit de volgende componenten:

 

Het onderdeel dat verantwoordelijk is voor het besturen van computerscans en beeldreconstructie

Het mechanische onderdeel voor het positioneren en scannen van patiënten, dat het scanportaal en het bed omvat

Hoogspanningsröntgengenerator en röntgenbuis voor het produceren van röntgenstralen

Data-acquisitie- en detectiecomponent voor het extraheren van informatie en gegevens

Op basis van deze fundamentele structurele kenmerken van CT-scanners kan men de basisrichting bepalen voor het oplossen van problemen in geval van storingen.

 

Twee classificaties, bronnen en kenmerken van CT-machinefouten

 

Storingen in CT-machines kunnen in drie typen worden ingedeeld: storingen veroorzaakt door omgevingsfactoren, storingen als gevolg van onjuiste bediening, en storingen als gevolg van veroudering en verslechtering van componenten binnen het CT-systeem, wat leidt tot parameterafwijking en mechanische slijtage.

 

1)Faikunstaas veroorzaakt door omgevingsfactoren

Omgevingsfactoren zoals temperatuur, vochtigheid, luchtzuivering en stabiliteit van de stroomvoorziening kunnen bijdragen aan storingen in CT-machines. Onvoldoende ventilatie en hoge kamertemperatuur kunnen ervoor zorgen dat apparaten zoals voedingen of transformatoren oververhit raken, wat mogelijk kan leiden tot schade aan de printplaat. Machineonderbrekingen en buitensporige temperatuurschommelingen als gevolg van onvoldoende koeling kunnen beeldartefacten veroorzaken. Spanningspieken in de CT-voedingsspanning kunnen de goede werking van de computer verstoren, waardoor instabiliteit in de werking van de machine, abnormale druk en röntgeninstabiliteit ontstaan, en uiteindelijk de beeldkwaliteit wordt aangetast. Slechte luchtzuivering kan resulteren in stofophoping, wat leidt tot storingen in de controle van de optische signaaloverdracht. Een te hoge luchtvochtigheid kan kortsluiting en defecten aan elektronische apparaten veroorzaken. Omgevingsfactoren kunnen aanzienlijke schade toebrengen aan CT-machines en soms zelfs permanente schade veroorzaken. Daarom is het handhaven van een optimale werkomgeving cruciaal voor het minimaliseren van CT-machinefouten en het verlengen van de levensduur ervan.

 

2) Fouten veroorzaakt door menselijke fouten en onjuiste bediening

Veel voorkomende factoren die bijdragen aan menselijke fouten zijn onder meer gebrek aan tijd voor opwarmroutines of kalibratie, resulterend in abnormale beelduniformiteit of kwaliteitsproblemen, en onjuiste positionering van de patiënt, wat leidt tot ongewenste beelden. Er kunnen metalen artefacten ontstaan ​​wanneer patiënten tijdens scans metalen voorwerpen dragen. Het gelijktijdig bedienen van meerdere CT-machines kan tot crashes leiden, en een onjuiste selectie van scanparameters kan beeldartefacten veroorzaken. Normaal gesproken veroorzaken menselijke fouten geen ernstige gevolgen, zolang de onderliggende redenen worden geïdentificeerd, de juiste procedures worden gevolgd en het systeem opnieuw wordt opgestart of opnieuw wordt bediend, waardoor de problemen met succes worden opgelost.

 

3) Hardwarestoringen en schade binnen het CT-systeem

CT-hardwarecomponenten kunnen hun eigen productiefouten ervaren. In de meeste volwassen CT-systemen treden storingen op volgens een zadelvormige trend in de tijd, volgend op de statistische waarschijnlijkheid. De installatieperiode wordt gekenmerkt door een hoger uitvalpercentage in het eerste halfjaar, gevolgd door een relatief stabiel laag uitvalpercentage gedurende een lange periode van vijf tot acht jaar. Na deze periode neemt het percentage mislukkingen geleidelijk toe.

 

 

A. Storingen in mechanische onderdelen

 

De volgende grote storingen worden hoofdzakelijk besproken:

 

Naarmate apparatuur ouder wordt, nemen de mechanische storingen elk jaar toe. In de begindagen van CT werd in de scancyclus een omgekeerde rotatiemodus gebruikt, met een zeer korte rotatiesnelheid die overschakelde van uniform naar langzaam en herhaaldelijk stopte. Dit leidde tot een hoger percentage mechanisch falen. Problemen zoals onstabiele snelheid, oncontroleerbaar spinnen, remproblemen en problemen met de riemspanning kwamen vaak voor. Bovendien traden kabelslijtage en breuken op. Tegenwoordig maakt het merendeel van de CT-machines gebruik van sleepringtechnologie voor een soepele rotatie in één richting, en sommige geavanceerde machines bevatten zelfs magnetische aandrijftechnologie, waardoor storingen in roterende machines aanzienlijk worden verminderd. Sleepringen introduceren echter hun eigen reeks fouten, omdat langdurige wrijving kan resulteren in slecht contact en mechanische en elektrische storingen kan veroorzaken, zoals ongecontroleerd draaien, hogedrukregeling, ontsteking (in het geval van hoge slipringen) en controleverlies. signalen (in het geval van sleepringtransmissie). Regelmatig onderhoud en vervanging van sleepringen is essentieel. Andere componenten, zoals röntgencollimatoren, zijn ook gevoelig voor mechanische storingen, zoals vastlopen of uit de hand lopen, terwijl ventilatoren na langdurig gebruik uitvallen. De pulsgenerator die verantwoordelijk is voor de stuursignalen van de motorrotatie kan onderhevig zijn aan slijtage of schade, wat kan leiden tot pulsverliesverschijnselen.

 

B. Door röntgencomponenten gegenereerde fouten

 

De productiecontrole van röntgen-CT-machines is afhankelijk van verschillende componenten, waaronder hoogfrequente omvormers, hoogspanningstransformatoren, röntgenbuizen, besturingscircuits en hoogspanningskabels. Veel voorkomende fouten zijn onder meer:

 

Röntgenbuisstoringen: Deze omvatten defecten aan de roterende anode, die zich manifesteren door luid roterend geluid, en ernstige gevallen waarin schakelen onmogelijk wordt of de anode vastloopt, wat resulteert in overstroom bij blootstelling. Filamentstoringen kunnen geen straling veroorzaken. Lekkage van de glazen kern leidt tot breuk of lekkage, waardoor blootstelling wordt voorkomen en vacuümdaling en hoogspanningsontsteking worden veroorzaakt.

 

Storingen bij het genereren van hoogspanning: Storingen in het circuit van de omvormer, storingen, kortsluitingen in de hoogspanningstransformator en ontsteking of defecten van hoogspanningscondensatoren zorgen er vaak voor dat de bijbehorende zekering doorbrandt. Blootstelling wordt onmogelijk of wordt vanwege beveiliging automatisch onderbroken.

 

Hoogspanningskabelfouten: veelvoorkomende problemen zijn onder meer losse connectoren die ontsteking, overspanning of hoge spanning veroorzaken. Bij vroege CT-machines kan langdurig gebruik leiden tot slijtage van hoogspanningsontstekingskabels, wat kan leiden tot interne kortsluiting. Deze storingen komen meestal overeen met een doorgebrande zekering.

 

C. Computergerelateerde fouten

 

Storingen in het computergedeelte van CT-machines zijn relatief zeldzaam en meestal gemakkelijk te repareren. Het gaat vooral om kleine problemen met componenten zoals toetsenborden, muizen, trackballs, enz. Storingen in harde schijven, tapedrives en magneto-optische apparaten kunnen echter optreden als gevolg van langdurig gebruik, waarbij een toename van het aantal slechte zones leidt tot totale problemen. schade.

 

Voor meer informatie over CT-machines en het gebruik van keramische hoogspanningscondensatoren in röntgenapparatuur kunt u terecht op www.hv-caps.com.